پي كو لو از اين جهان رفت، در حالي كه مست بود.
و كنار آتش خيره نشسته بود.
و از اين آتش سيگارش را گيرانده بود.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
اندیشههایی كه فراموش میشدند
ايميل
مشترك شويد
رفـــك
-
▼
2007
(87)
-
▼
ژانویهٔ
(15)
- بشنو امشب قصه ميگويم
- بريدهخواني "قدرت"
- رعايت حال بانوان؟
- If U wanna change …
- آموزههاي پسر سينا (4) - قطرب، بيماري بهمن ماه
- باباي خوب
- پروپرانولول (اينديرال)، داروي ضد حافظه
- آموزههاي پسر سينا (2) - عشق
- دوس دارم، jus imagine
- ياد ايٌام - صمد، نخواهيم گريست!
- راستترين راستي زندگي
- كار خير
- آموزههاي پسر سينا (1) - خفقان
- مي‌شمارم برگ‌هاي باغ را
- روسيه-قرن نوزده
-
▼
ژانویهٔ
(15)
برچسبها
نقل مطلب از اين وبلاگ براي همه آزاد است، صرفا با ذكر ماخذ
۲ نظر:
پیکولوی عزیز
برای چه باید از این جهان برود؟ ممنون از اشاره به گریز از آزادی. اریک فروم خیلی خوب است.
بسم الله الرحمان الرحیم. سلام. پنج شش بار تلاش کردم کامنت بگذارم در ذیل مقاله ی آخرت. دو سه شب پیش. نشد که نشد. ولی در ذیل اولین مقاله ی وبلاگت چاپ شد.
کی گفته ایرانیها به اعراب رسم خط یا خط یاد داده اند؟
لطفاً بگو وبلاگ مرا چه جوری پیدا کرده بودی
سیگار را ترک کن
قربانت.
ارسال یک نظر