۱۳۸۸/۱۲/۱۴

دوزخ‌آشامی

 

لاف بود.
هیچگاه عقل ذوالفنون نخوابید.
بهانه‌ای بود برای عقل در برابر خلق و خویش. 
که گریه را به مستی بهانه کند.
که مست شود و نه دو بوسه بدهد و نه یک.
که بوسه برچیند و معذور باشد.
که بوسه برنچیند و معذور نباشد