اثرگذار‌ها

سيدعباس محمدي مرا به بازي جالب تاثيرگذارترين دعوت كرده. من هرچه فكر كردم ديدم با تمام اشتياقم به بازيگوشي، نمي‌توانم در اين بازي شركت كنم و قواعدش را مثل بقيه‌ي دوستان رعايت كنم. به جاي خراب كردن بازي و به احترام سيدعباس عزيز و براي اطفاي شهوت بازيگري خودم، بگويم كه چرا نه:

1- من بيشتر از انديشه‌ها و به قول امروزين و دقيق‌ترش پارادايم‌ها تاثير گرفته‌ام تا آدم‌ها. آدم‌ها موجوداتي هستند با عواطف و نيازهاي يكسان (نه مساوي). پس هميشه مواظبم در دام ارادت بني‌بشري نيفتم و بجاي پرستش ديگران به دوستي‌شان اكتفا كنم و از آن بهره‌مند شوم. اين سابقه را در نگرش آدمي مثل شمس تبريزي هم مي‌توان پي‌گرفت كه درباره‌ي آدم اثرگذاري مثل پيامبر مي‌گويد: "با محمد جز به برادري نزيسته‌ام."

اما انديشه‌ها، انديشه‌هاي اثرگذار هيچگاه محصول ذهن يك نفر نيستند. برآيند تعامل‌هاي پيچيده و پر از جزئيات ذهن‌هاي متعددند. به بيان ديگر، خلاقيت آدمي يك فرآيند "ابداع از هيچ" نيست بلكه بيشتر "كپي پلاس" است، منتها معمول اينست كه يك نفر نماينده‌ي يك پارادايم يا محصول معنوي شناخته مي‌شود. من بر اين باورم كه سازمان‌هاي اجتماعي اعتباردهنده، كمتر عملكرد منصفانه‌اي داشته‌اند و اين كم انصافي در اعطاي اعتبار، هرچه به سوي توده‌ي آدم‌ها برويم كمتر مي‌شود. درباره‌ي سازمان‌هاي اجتماعي اعتباردهنده يك پست مفصل مجزا خواهم نوشت.

2- با پسوند "ترين" و در كل صفات عالي مشكل دارم. صفات عالي از ظرفيت قضاوت من فراترند.

3- حتي اگر نسبي به آدم‌هاي اثرگذار نگاه كنم، مني كه گمنام مي‌نويسم با نام بردن از چه كسي از او اعتبار بگيرم يا به او اعتبار بدهم؟

همچنان از خواندن نوشته‌هاي بازيگران لذت مي‌برم و منتظر بازي جالب بعدي مي‌مانم.