يك روز قوال، پيش شيخ ما (ابو سعيد ابوالخير) اين بيت ميخواند:
اندر غزل خويش نهان خواهم گشتن
تا بوسه زنم بر دو لبت چونش بخوانى
شيخ پرسيد اين بيت كراست؟ گفت عماره گفته است. شيخ برخاست و با جماعت صوفيان به زيارت خاك عماره شد.
اندیشههایی كه فراموش میشدند
نقل مطلب از اين وبلاگ براي همه آزاد است، صرفا با ذكر ماخذ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر