بر اساس گزارش‌هاي سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد(فائو FAO) روغن زيتون از سال 2010 در سبد خانوار قرار مي‌گيرد[منبع]. اين گرايش به خاطر خواص بهداشتي برتر روغن زيتون نسبت به ديگر روغن‌هاي خوراكي است.
قسمت عمده‌اي از روغن زيتون مصرفي داخل كشور، وارداتي است. اگر دقت كرده باشيد، اين روغن‌ها عنوان‌هاي متفاوتي دارند:
Virgin Olive Oil
Refined Olive Oil
Extra Virgin Olive Oil
Olive Pomace Oil
Olive Oil
همه‌ي اين روغن‌ها به يك اندازه مفيد و مرغوب نيستند و حتا بعضي كمي مضر هم هستند. ماجرا به فرآيند روغن‌كشي از دانه‌هاي زيتون برمي‌گردد. روغن اولي كه با فشار دادن دانه‌هاي زيتون بيرون مي‌آيد اسيديته‌ي پائين دارد و ميزان آنتي‌اكسيدان آن بالاست. اين روغن را كه مرغوب‌ترين نوع روغن زيتون است Vrigin Olive مي‌نامند.
اگر ميزان اسيديته كمتر از 0.8 درصد وزن روغن باشد، از قيد Extra در ابتداي آن استفاده مي‌كنند.
همچنين اگر بدون تغيير خواص شيميايي، روغن virgin را تصفيه كنند، آن را Refined Olive Oil مي‌نامند. ميزان اسيديته‌ي اين روغن بايد كمتر از 0.3 درصد وزن آن باشد.
براي گرفتن روغن بيشتر، فشار را افزايش داده كه منجر به افزايش دماي تفاله‌ها مي‌شود. گاهي هم براي بيشتر شدن راندمان روغن‌كشي، مواد شيميايي مثل هگزان اضافه مي‌كنند. روغني كه به اين ترتيب به دست مي‌آيد اسيديته‌ي بالاتري دارد و ميزان آنتي‌اكسيدان‌هاي آن كمتر است. به علاوه، حرارت باعث ايجاد هيدروكربورهاي چندحلقه‌اي معطر (PAH) مي‌شود كه جزء مواد سرطانزا شناخته مي‌شوند. اين روغن را پس از تصفيه، با روغن virgin مخلوط كرده و با عنوان Olive Pomace Oil عرضه مي‌كنند.
روغن‌هاي Olive Pomace Oil اخيرا به ميزان زيادي در بازار كشور توزيع شده‌است.
براي مشاهده‌ي استاندارد روغن زيتون (تدوين توسط شوراي جهاني زيتون) اينجا را كليك كنيد.
هشدار آژانس استانداردهاي غذايي انگلستان درباره‌ي سرطانزا بودن برخي از برندهاي روغن اسپانيايي را ببينيد و هشدار مرجع ايمني غذايي نيوزيلند را.
